4 juli 2020

Beste collega’s, bewoners, familie, vrijwilligers en andere betrokkenen bij de Zorggroep,

Welkom, staat er weer op onze website. Sinds deze week kunnen alle bewoners weer bezoek ontvangen, wat een rijkdom!  Het was 4 maanden geleden de normaalste zaak van de wereld, je dacht er niet over na dat het anders zou kunnen zijn. Vanaf 18 maart 2020 veranderde deze vrijheid ingrijpend en gingen onze locaties dicht voor alle bezoekers. Op dat moment golden deze maatregelen nog tot en met 6 april. Maar door de coronauitbraken in het land hebben we uiteindelijk 3 maanden langer met grote beperkingen moeten leven. In de afgelopen weken mochten we beperkt bezoek weer toelaten. Het was spannend voor bewoners, medewerkers en familieleden. Komt het virus niet terug? Kunnen we voldoende veiligheid bieden? En hoe is het met onze ouderen gegaan, herkennen ze ons nog wel? Het leverde veel mooie maar ook emotionele momenten op.

We zijn blij met de manier waarop deze periode rond de meeste bewoners in goede samenwerking met familie verlopen is. We verlenen zorg in een zwaarder getroffen gebied in ons land. Dat gaf ons niet de ruimte om koploper te zijn in de verruiming van onze afspraken. De stappen die we konden zetten hebben we met de locaties in zorgvuldige afstemming met onze artsen, verpleegkundigen en de CCR vormgegeven. Zorggroepbrede richtlijnen zijn vertaald naar passende werkwijzen op alle woonvoorzieningen. Ook in de thuiszorg en de huishoudelijke hulp hebben we onze volledige zorg en dienstverlening weer kunnen hervatten. De afgelopen twee weken is de Zorggroep volledig vrij van corona gebleven, daar zijn we heel dankbaar voor. En daarmee is bezoek nu voor iedereen weer mogelijk. Hereniging en ontmoeting, waar zo lang naar verlangd en uitgekeken is!

Zo’n moment bereiken vraagt om een markering. En daarbij kijk je vaak terug en blik je vooruit. Als we terugkijken, dan is er ook direct een gevoel van gemis. We hebben 64 bewoners verloren aan het virus. Verspreid over meerdere locaties, waarbij vooral Ittmannshof, Krokus-Brem en Kroondomein grote aantallen overlijdens hebben meegemaakt. Naast deze mensen zijn er ook 67 bewoners erg ziek geweest van het virus, maar uiteindelijk weer hersteld. En op onze locatie Dillenburg, het noodhospitaal voor de regio, hebben we totaal 43 mensen beschermd mogen verplegen. De helft had daarbij nog actief corona, anderen waren herstellende of waren in quarantaine voor een plaatsing op één van de woonlocaties van de Zorggroep. De Dillenburg heeft vanaf 1 juli haar deuren weer kunnen sluiten, maar blijft voorlopig op de achtergrond beschikbaar, indien zich een nieuwe crisis voordoet. In de verruiming van de bezoekregeling wordt de verantwoordelijkheid weer meer gedeeld met de bezoekers en onze maatschappij. Vanuit dezelfde gedachte zal ook het toelatingsbeleid met quarantaine worden herzien en hopen we zoveel mogelijk drempels voor nieuwe instroom en zorgverlening weg te nemen. Dat vraagt moed, vertrouwen en goede samenwerking tussen bewoners, familie en onze zorgverleners. Daar zetten wij ons voor in.

Als we terugkijken zien we ook heel veel momenten waarop we met ethische dilemma’s te maken kregen. Eenzaamheid was al een thema in de ouderenzorg, in de afgelopen tijd is dat nog veel nadrukkelijker zichtbaar geworden. Zowel bewoners, familie als medewerkers kregen hier mee te maken. Vanuit de verschillende perspectieven kwamen niet alle wensen en oplossingen overeen. Dat maakt ons werk soms zwaar en belastend, het heeft ook veel energie en geduld gevraagd van bewoners en familieleden. En soms stonden we daarin letterlijk tegenover elkaar. De vertaling van landelijke regelgeving naar ons eigen beleid was best ingewikkeld. De betrokkenheid, met een groot hart voor liefdevolle zorg, verbond ons. Maar vanuit verschillende verantwoordelijkheden waren gewenste praktische oplossingen en besluiten niet altijd overeenstemmend. Het persoonlijke gevoel van veiligheid was verschillend, ook de thuissituatie speelde daarin mee. En de impact van ons werk in de ouderenzorg was er ook voor familieleden. Ik heb verhalen gehoord dat andere gezinsleden hun werk moesten stopzetten, omdat vanuit dat gezin een zorgverlener met coronapatiënten werkte binnen de Zorggroep. Wat een ingewikkelde keuzes met grote impact gingen daaraan vooraf. Worstelingen die we vaak van elkaar niet kennen. Wat is er veel gezamenlijk geïnvesteerd in de doorlopende zorgverlening voor onze ouderen. De één deed daarbij een stap vooruit, de andere heel bewust een stap achteruit, om zorgverlening mogelijk te maken. Ik heb er grote bewondering voor.

Een ander thema was snelheid in verhouding met zorgvuldigheid. Het was een vermoeiende en slopende tijd voor veel mensen. En ik hoop en bid dat we nu ook echt weer de tijd krijgen om op adem te komen, dat een nieuwe uitbraak van deze omvang zal uitblijven. Dilemma’s in het werk zullen we altijd blijven houden. Maar de ethische dilemma’s rond leven en dood, vrijheid en gebondenheid, liefdevolle aandacht en eenzaamheid zijn de zwaarste vraagstukken daarbij. In de afgelopen maanden moesten we daar van het ene op het andere moment besluiten in nemen. Stuk voor stuk was het een Moreel Beraad waard geweest, maar we hadden de tijd er niet voor. 

Verschillende schrijnende vraagstukken die we hebben meegemaakt zou ik graag alsnog een plek willen geven in een Moreel Beraad. Om ervan te leren, om elkaar beter te begrijpen en daardoor ook beter te kunnen communiceren in dit soort crisissituaties. In de tweede helft van dit 2020 wil ik daar graag het initiatief voor nemen. Vorige week heb ik een eerste gesprek gehad met o.a. een verpleegkundige, een coach en een arts uit onze organisatie om samen te spreken over de menselijke kant van de coronatijd. Hoe gaan we deze tijd een plek geven in onze levens en onze werkervaring? Wat is er nodig om verwerking van wat je gezien en meegemaakt hebt vorm te geven? Hoe kunnen we dat doen, individueel of met familie en bewoners samen? Op verschillende locaties is hier ook al veel tijd en ruimte voor gemaakt, dat is echt belangrijk. En ik ben me bewust van het feit dat veel medewerkers en bewoners op dit moment ook het gevoel hebben, het nog niet volledig achter de rug te hebben. Dit is een tijd, een jaar, met grote impact, voor iedereen. 

In de tweede helft van dit jaar willen we ook graag weer vooruit gaan kijken met elkaar. De thema’s strategie en visie voor de Zorggroep zijn door corona vier maanden naar achteren geschoven. We bereiden een programma voor om dat na de vakantie met een brede afvaardiging vanuit onze organisatie op te pakken. Het is belangrijk om gezamenlijk te verkennen waar onze kracht en energie zit, vanuit onze identiteit en onze kernwaarden. De kennis die we in huis hebben, de ontwikkelingen in de zorg en de vraag in onze regio zullen bepalend zijn voor de manier waarop we ons verder ontwikkelen. Meer informatie over dit programma en de betrokkenheid vanuit de organisatie zal in andere berichtgeving volgen. 

Maar eerst is een periode van rust belangrijk voor iedereen. Op adem komen na zoveel inspanning is noodzakelijk. Nieuwe energie opdoen om je balans goed te onderhouden, is ook goed zorgen voor jezelf. En dat mag zeker aandacht krijgen na de afgelopen maanden! 
Ik wens iedereen die vakantie mag gaan vieren heel veel plezier en rust toe in de tijd die voor je ligt. En alle collega’s, vrijwilligers en mantelzorgers die juist in deze vakantietijd de zorg blijven uitvoeren voor al onze bewoners, wens ik ook heel veel plezier en zegen toe in het werk dat er dagelijks wacht. Jullie werk is van grote en onschatbare waarde, ik ben trots om jullie collega te mogen zijn.

Hartelijke groeten,
Gertjan Veening