Blog van Rob Sudmeijer.

Zorg is net elektriciteit. Je ervaart het als vanzelfsprekend dat het er is. Pas als het er niet meer is, ontdek je welke problemen er ontstaan. Je verlichting doet het niet meer, je kunt je mobiele telefoon niet meer opladen en dus kun je vrienden en familie niet meer bereiken, je koelkast of vriezer stopt en je eten bederft, het internet gaat plat dus Facebook, Instagram, Whatsapp, etc. zijn nutteloos geworden, radio en tv houden er mee op dus behalve alle live programma’s is het ook afgelopen met Netflix, Videoland, Disney+ etc., Koken, douchen en naar het toilet gaan kan niet meer, want er kan geen water meer worden getransporteerd. Aan je elektrische auto heb je niets meer en bij de pomp komt er ook geen fossiele brandstof meer tevoorschijn. En ga zo maar door. Kortom, iedereen heeft zorg nodig.

Lyn Berger omschreef het in haar column in De Volkskrant als volgt: “Zonder zorg worden kinderen niet groot, zieken niet beter en ouderen niet prettig oud. Zorg is de basis voor liefde, hechting en betekenis.” Met andere woorden, zonder zorg zou onze samenleving volledig ontwricht raken en zou onze economie en cultuur totaal ontregeld worden als er niet voortdurend door en voor mensen zou worden gezorgd. Zorg is een weefsel dat overheid, zorginstellingen, professionele zorgverleners, mantelzorgers en ouderen met elkaar verbindt. Dat mensen met elkaar verbindt. En dat is precies wat zorg doet. Het brengt verbindingen tot stand.

Die verbinding ervaar ik telkens wanneer ik mijn partner ontmoet die bewoner is van Vlindertuin 1. Ik vermijd altijd om te zeggen dat ik bij haar ‘op bezoek’ ga, want zo voelt dat helemaal niet. Dankzij de inspanningen van het zorgteam heb ik het gevoel dat we gezamenlijk de klus klaren om de kwaliteit van leven van mijn vrouw zo goed mogelijk in stand te houden.

De recente ontwikkelingen hebben ons duidelijk gemaakt dat het produceren van energie bepaald niet vanzelfsprekend is en een prijskaartje heeft. Datzelfde geldt ook voor het voortbestaan van de zorg. Het aantal vacatures in de zorg stijgt de komende jaren tot schrikbarende hoogte en het zal veel vindingrijkheid van zorgorganisaties vergen om dat het hoofd te bieden.

Maar we kunnen zelf ook iets doen. Mijn vrouw verblijft op een PG+ afdeling voor mensen met complex, onbegrepen gedrag. Het zorgteam daar moet dag en nacht enorme hoeveelheden ‘zorgelectriciteit’ produceren om de kwaliteit van leven van mijn vrouw in stand te houden. In de optelsom van de uiteenlopende kwaliteiten, talenten, bekwaamheden en bevoegdheden doet het team dat op bewonderenswaardige wijze. Als hun zorg vertaald zou kunnen worden in elektriciteit, hadden we geen enkel energieprobleem. Dat verdient bewondering. Ik hoop dat alle mantelzorgers -elk op hun eigen manier- dat de zorgteams zo af en toe eens laten weten. Want hoe eenvoudig is het geven van een compliment? In woord of gebaar.