De Zorggroep heeft aandacht voor het welzijn van haar medewerkers, bewoners en mantelzorgers! Hierdoor ontstaan hele mooie momenten.

Ik zit met Bernadette aan tafel. Een warme en liefdevolle vrouw die passie heeft voor haar werk. Ze past perfect bij wat ze doet; mensen begeleiden bij onder andere hun rouw of verlies binnen Sonnevanck. We hebben net thee gepakt en ze begint te vertellen over haar beroep.

‘Na 23 jaar heb ik afscheid genomen van mijn baan in de thuiszorg. Naast de rouw om mijn blijvend functieverlies in de enkel, vanwege een ongelukkige val, overviel mij daarbij ook de rouw om afscheid te nemen van mijn werk. Het werk dat ik altijd met hart en ziel deed. Gelukkig wist ik waar mijn passie lag; met veel liefde en zorg ga ik om met de kwetsbare medemens. Deze passie vond ik weer in mijn baan als gastvrouw.

Ik mocht in deze functie werken op afdeling Rozemarijn. Het omgaan met bewoners met dementie en hun mantelzorgers vond ik altijd ontzettend leuk en leerzaam. Na 1,5 jaar met veel plezier daar gewerkt te hebben, kwam de vacature mantelzorgmedewerker op mijn pad. Ik voelde dat ik mocht solliciteren. En was vervolgens ontzettend blij dat ik was aangenomen. Tegelijkertijd besefte ik dat ik mijn collega’s en de bewoners, die in relatief korte tijd mijn hart hadden gestolen, moest achterlaten. Een groot verlies.

Nadat ik was begonnen met mijn nieuwe baan, viel het mij op dat er veel rouw of verlies en eenzaamheid is onder de mantelzorgers. Rouw om het afscheid van het samenwonen bij opname, rouw om niet meer te kunnen zorgen voor de naaste en rouw bij overlijden. Om deze reden heb ik gevraagd of ik een rouwbegeleidingscursus mocht volgen.

Iemand met rouw, en zeker onverwerkte rouw, kan heel emotioneel reageren. Naast mijn eigen ervaringen met rouw in mijn privé- en werkleven kan ik met de informatie uit deze opleiding de mantelzorgers beter begeleiden. En de opgedane kennis met het zorgpersoneel delen. Vanuit de Zorggroep krijgt dit positieve aandacht. Hoe eerder wij de rouw bij mantelzorgers zien en ze hierin kunnen begeleiden, hoe beter we de gevolgen van eventueel uitgestelde rouw kunnen begeleiden.

In de kennismakingsgesprekken vertelt de mantelzorger al gauw of er rouw of verlies en/of eenzaamheid aanwezig is en of diegene behoefte heeft aan begeleiding. In rouw ligt vaak een roep om gehoord en gezien te worden. Als dit niet lukt, wordt er snel gezocht naar een andere weg. Vaak zijn het de zorgmedewerkers die hiermee geconfronteerd worden. Iets wat met onze aandacht een positieve wending kan krijgen.

Terwijl ik dit schrijf, denk ik aan de zorg van onze organisatie. Hoe ze zich richt op het welzijn van de bewoners, mantelzorgers en de medewerkers.  Dat vind ik zo mooi van de Zorggroep. Zij heeft aandacht voor alle drie!’

#MooiemomentenSonnevanck

Door Nathalie Bosland, stagiaire afdeling communicatie