De heer Levij, 91 jaar
Thuis
Tot mijn 90e heb ik zelfstandig gewoond, dus ik woon nu iets meer dan een jaar hier. Ik ben een geboren Amsterdammer met een Joodse afkomst en werkte als diamantslijper. Voor de oorlog werden de diamantwijken in Amsterdam en Antwerpen volledig gedomineerd door de Joden. Dat waren dé steden voor ons, maar daar is een hoop in veranderd. Na de oorlog is de diamantwijk in Antwerpen nog wel een beetje terug komen, maar in Amsterdam niet meer. Daarnaast wordt het werk nu veel verplaatst naar Pakistan en India, simpelweg omdat het goedkoper is. Eeuwig zonde is dat.
Liefde
Mijn vrouw en ik zijn 56 jaar getrouwd geweest. We hebben elkaar leren kennen met dansen. Tegenwoordig staat iedereen met de handjes in de lucht en gaan ze naar festivals, maar dat was in mijn tijd heel anders. Toen bestond er alleen stijldansen op de zaterdagavond. In Amsterdam zaten gelukkig meer dan genoeg dansscholen waar ik uit kon kiezen. Samen met mijn vrienden gingen we de ene week naar die tent en daarna weer naar een andere. Toen ik haar tegen kwam tijdens het dansen was ik op slag verliefd. We zijn getrouwd en hebben een heel fijn en goed huwelijk gehad, waar onze zoon uit voortgekomen is. Helaas hebben ik twaalf jaar geleden afscheid van mijn vrouw moeten nemen.
Ouder worden
Tegenwoordig haal ik niet zoveel plezier meer uit het leven. Naarmate je ouder wordt ga je ook steeds meer afscheid nemen en overlijden er steeds meer mensen om je heen. Ik heb nog een broer die in Amsterdam woont en mijn zoon, maar verder heb ik niemand meer. Mijn lichaam begint mij in de steek te laten en dat valt mij ook zwaar. Ouder worden is echt niet altijd leuk. Ik krijg vaak het advies om dan vast te houden aan de mooie herinneringen, maar dat is wat mij betreft geen optie, daar krijg ik alleen maar heimwee van.
Advies
De wereld verandert in een heel snel tempo. Ik kan en wil dat niet meer bijbenen. Ik probeer wel op de hoogte te blijven van wat er ongeveer gebeurt, maar voor de nieuwe technologieën bijvoorbeeld moet je niet bij mij zijn. Eerlijk gezegd maak ik mij grote zorgen om de wereld die ik achter ga laten. De maatschappij is verdeelder dan ooit, mensen zijn egoïstischer dan vroeger en er is geen echte aandacht meer voor elkaar. Het beste voorbeeld wat ik daarvan kan geven zijn de mobiele telefoons en het internet, die twee dingen hebben heel veel kapot gemaakt. Als ik vroeger naar een verjaardag ging, dan was je daar om met elkaar te kletsen onder het genot van een hapje en drankje. Tegenwoordig ziet dat er heel anders uit. Er komt sowieso al niemand zonder zijn mobiele telefoon naar een verjaardag toe. Dan zijn ze er eenmaal en zitten ze nog de hele tijd op dat ding. Verschrikkelijk vind ik dat. Om die reden ben ik een paar jaar geleden gestopt met verjaardagen.
Daarnaast is het ook zorgwekkend hoe hebzuchtig mensen zijn geworden. Geloof mij nou: je hoeft echt niet voor een nieuwe telefoon in de rij te gaan liggen. Het hoeft niet altijd beter, sterker, duurder of sneller. Ik denk dat mensen niet altijd realiseren dat mijn generatie uit een tijd komt dat dit er allemaal niet was. Wij hebben dat ook overleefd, dus je redt het echt wel zonder de nieuwste mobiele telefoon, dure merkkleding of een nieuwe auto. Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat er in de afgelopen 30 jaar een hoop problemen bij zijn gekomen, waarvan ik niet zie hoe het opgelost kan worden. De gewone burger en de volgende generaties gaan die rekening hoogstwaarschijnlijk betalen. De aarde is werkelijk een prachtige plaats, maar alles lijkt plaats te moeten maken voor hebzucht.