Vergeleken met vroeger is er nu meer tijd voor de bewoners.
Vandaag heb ik afgesproken met Ada. Ada werkt op dit moment als een verzorgende IG op kleinschalig wonen, maar zij is 40 jaar geleden al begonnen in de ouderenzorg.
Het grote verschil tussen vroeger en nu zijn voornamelijk de grote afdelingen. Je had afdelingen met 18 à 24 bewoners en 4-persoonskamers, er was dus geen privacy. Er werd toen vooral gefocust op het verzorgen en niet op het wonen. Nu kan er echt gekeken worden naar wat de bewoner nodig heeft.
“Ik vind alle dagen een feest! Je ziet elke dag weer iets nieuws, niets is hetzelfde.”
Wat Ada vooral mooi vindt aan haar beroep zijn de gesprekken met de bewoners over hun leven van vroeger. Over hun leven voordat ze bij de Zorggroep terecht kwamen. Er zit zoveel kennis in ouderen, vertelt ze. Maar er zijn ook lastige momenten binnen dit beroep; Want waar zit de grens tussen wel of geen medicijngebruik? Vaak zit er veel meer achter de bewoner verborgen dan alleen het gedrag dat we zien. “We hadden bijvoorbeeld een bewoner met onrustig gedrag. Ze sliep niet goed. Na goed zoeken hebben we uiteindelijk de positie van haar bed veranderd en dat bleek te helpen. Het bed stond namelijk anders bij haar thuis.” Er wordt echt naar de bewoner gekeken; Wat kunnen wij doen om het zonder medicatie op te lossen?
Als ik vraag waarom ze zo lang al bij Sonnevanck werkt, antwoordt ze dat ze de Zorggroep een mooie organisatie en een goeie werkgever vindt.
“Ik heb veel geleerd en veel kansen gehad om mij te ontwikkelen naar de persoon die ik nu ben. Het is een drukke baan, maar wat je ervoor terug krijgt is zo waardevol.”
Weer een topper die ik heb mogen interviewen en weer een nieuw verhaal dat gedeeld mag worden. De mooie en soms ook lastige momenten binnen Sonnevanck.
#MooiemomentenSonnevanck
Door Nathalie Bosland, stagiaire afdeling communicatie